Landelijk bekend werd Alexander Klöpping met zijn bijdragen als internetjournalist in De Wereld Draait Door. Dat is voor hem geen werk, maar een grote speeltuin, waar hij mag vertellen over ontwikkelingen waar hij enthousiast van wordt. Daarnaast schrijft hij voor o.a. Emerce, Vrij Nederland en Next. Maar ook heeft hij op afstand nog steeds zijn eigen bedrijf The Gadget Company. Hij is uitgesproken, enthousiast, en kan een ingewikkeld onderwerp gemakkelijk uitleggen aan een groot publiek.

Maar ook twijfelt hij. Want er zijn zoveel meer mensen die veel van onderwerpen op zijn domein weten. Zouden zij niet ook aan de tafel van DWDD moeten zitten? En is hij eigenlijk wel journalist? “Wat moet ik eigenlijk met mijn leven? Ik ben het aan het uitzoeken.” Alexander Klöpping in een existentieel gesprek met Erwin Blom en Roeland Stekelenburg in Top Names.

Klöpping als verstandige journalist
Klöpping bezit journalistieke trekjes, dat is een feit. Hij mengt zich graag in journalistiek-ethische discussies, is geïnteresseerd in hoe nieuwsverspreiding door nieuwe media steeds meer ‘uitgewaaierd’ wordt en hecht aan waarden als journalistieke onafhankelijkheid en transparantie. Want hij heeft geleerd dat het publiek daaraan hecht. Dat het niet uitmaakt als je dingen aanneemt, als je er maar eerlijk over bent. Ook heeft hij geleerd niet te ‘blaten’. Hij vindt bijvoorbeeld niet dat hij uitspraken kan doen over de vraag hoe de jeugd media gebruikt: “Daar kan ik niks nuttigs over zeggen, daar moet je onderzoek naar doen. Ik kan alleen voor mezelf en z’n vrienden spreken.”

Klöpping als oproerkraaier
Is hij daarmee journalist? Een journalist is iemand die feiten achterhaalt en onderzoek doet. Dat doet Klöpping niet, vindt hij zelf: “Ik roep vanaf de zijlijn dingen, zoals bij DWDD.” Daarnaast wordt hij op zijn blogs regelmatig als kritisch en ongezouten bestempeld. Bijvoorbeeld als het gaat om de rechten op beelden van de publieke omroep: “Hilversum is een vastgeroest gebeuren waar altijd gedoe is met rechten. Wij als samenleving betalen geld om die programma’s te laten maken. De beelden zouden op Uitzending Gemist moeten komen. De rest interesseert me niet.”

Ook windt hij zich op over de visie omtrent nieuwe media bij de eindredactie van NRC Next: “Hun hoofdredactionele commentaren bergen een bangigheid voor nieuwe media, zoals wanneer ze stellen dat Twitter een medium is voor flapuits. Als je dat poneert ben je niet goed bij je hoofd. En ook al komen alle anti-nieuwe mediacommentaren van één en dezelfde persoon, het is een product van de gehele redactie. Ik teken ze daarom af.”

Klöpping vindt dit zelf niet provocerend, hij zet de onderwerpen enkel wat stellig aan en wordt er boos over omdat dat onderwerpen zijn die hij belangrijk vindt. Past dit binnen de taakomschrijving van een journalist? Klöpping weet het niet. Misschien is hij meer een blogger, of een columnist? In ieder geval heeft hij geleerd zichzelf geen journalist te noemen, en hij weet dat hij zal blijven publiceren. Transparant publiceren, wel te verstaan.

(Een verslag van Anke Hans)