Anna Chojnacka heeft een voorliefde voor het doorbreken van muurtjes in de non-profitsector. Ze is betrokken bij WorkVoices, OneWorld en World Connector maar breekt nu vooral met 1%CLUB, volgens de website ‘dé internationale marktplaats die slimme ontwikkelingsprojecten koppelt aan mensen, geld en kennis’. In deze Top Names spreekt ze met Roeland Stekelenburg over onvrede, het creëeren van betrokkenheid met en de cijfers achter 1%CLUB.

 

Onvrede door middle-manlaagjes

Er heerst onvrede. Binnen het onderwijs, binnen de gezondheidszorg, maar ook in de ontwikkelingssamenwerking. Door vele ‘middle-manlaagjes’ voelen we niet meer waar het om gaat. En dat kan efficiënter, vindt Chojnacka.

 

Rechtstreeks zorgt voor betrokkenheid

Om de onvrede binnen de ontwikkelingssamenwerking te doven ging zij in 2008 online met crowdfundingplatform 1%CLUB. De mission statement luidt: “Mensen rechstreeks toegang te bieden tot de middelen die hij/zij nodig heeft om zijn/haar leven structureel te verbeteren.”

Iedereen met een slim plan kan vanuit een ontwikkelingsland een project ter waarde van maximaal 5000 euro op het platform indienen. En mensen die willen helpen kunnen er een project uitkiezen dat hen aanspreekt. Een vorm van sociaal ondernemerschap, waarmee Chojnacka mensen rechtstreeks met elkaar zaken laat doen en zo dwars door de middle-manlaagjes heen prikt. De verantwoordelijkheid terug bij de mensen, want dat creëert een gevoel van betrokkenheid.

Daarbij is het voor Chojnacka belangrijk is dat de hulpbehoevende partij keuzevrijheid heeft: “Dertig jaar stoelen van bamboe maken is wel heel lang.”

 

640.000 euro…

Wat Chojnacka’s ideëen, energie en idealisme opgeleverd hebben in de vier jaar dat het platform bestaat? “We zijn gegroeid van 4 naar 10 mensen, we hebben 10.000 leden, er zijn 400 projecten online gegaan, meer dan 250 projecten zijn daadwerkelijk met 1%CLUB gefinancieerd, in meer dan 60 landen. In totaal is er rond de 640.000 euro opgehaald.”

 

… is een begin

Meer dan ze gedacht had bleek 1%CLUB een lange-ademproject te zijn. Vermoeiend? Chojnacka ontkent: “Nee, het voelt als een achtbaan, nooit als een sleur.” En aan de targets is met de behaalde cijfers voldaan. Chojnacka zou echter geen onverbeterlijke idealist zijn als ze zich daarmee tevreden zou stellen: “Die targets waren de targets van het businessplan en niet mijn persoonlijke, maar het is een begin.”

 

(Een verslag van Anke Hans)

 

Bekijk boven de samenvatting van vijf minuten (door Thierry van Remortel) en onder de complete aflevering.