Het idee voor Blendle is geboren uit eigen frustratie. Journalist Marten Blankesteijn stuitte te vaak op bladen of kranten met daarin één goed verhaal, terwijl de rest hem niks interesseerde. “Het probleem is niet dat er geen goede verhalen worden gemaakt, het is de manier waarop het aangeboden wordt. Ik ga geen vijf euro betalen voor een tijdschrift waar één goed interview in staat. Ik wil mijn eigen krantje  kunnen samenstellen.”

Bovendien zou het volgens hem fijn zijn om goede verhalen makkelijker te kunnen delen of mensen te volgen die goede verhalen aanbevelen. Die twee elementen gecombineerd, de kiosk waarin kan worden rondgekeken plus  het sociale element, vormen de basis voor Blendle. Met steun in de rug van het Stimuleringsfonds voor de Pers, dat honderdduizend euro bijdroeg, werd de  B.V. met winstoogmerk Blendle opgericht. Blankesteijn vertelt erover in Top Names.

“Weerstand bij uitgevers”

Het idee om journalistiek als losse verhalen te benaderen en zo aan de man te brengen is niet nieuw. Tot nu toe strandde het echter altijd  bij de weerstand van uitgevers. Volgens uitgevers en redactie is de krant of het blad altijd één geheel. Maar ondertussen haken veel jongeren af. Zij kopen geen bladen meer en hebben al helemaal geen abonnement op een krant. Terwijl ze over specifieke onderwerpen best verhalen willen lezen. Volgens Blankesteijn gingen eerdere initiatieven niet ver genoeg. “Ze hadden het over secties. Ik wil geen sectie sport. Ik hou alleen van voetbal.” Ook het betaalmodel is heel belangrijk. Een Spotify model waarbij je maandelijks een tientje betaalt en toegang krijgt tot alles gaat volgens Blankesteijn niet werken: “Tien euro voor alle kranten en tijdschriften, terwijl abonnees nu dertig euro voor één  krant betalen, dat is kannibalisatie. Daar zou ik ook bang voor zijn.” Blendle kiest voor een model waarbij uitgevers zelf de prijs mogen bepalen. Van die prijs gaat 30% naar het platform.

“Een helder verhaal”

Blijft de vraag over waarom een goed verkopende schrijver straks nog voor een krant zou schrijven? Stel de wekelijkse column van Johan Cruijff, die hij nu schrijft voor de Telegraaf, gaat staks in Blendle twintig cent kosten en er zijn 100.000 mensen die die column elke week willen kopen voor dat bedrag, dan levert dan 20.000 euro per maand op. Waarom zou Cruijff dan nog voor een krant schrijven? Volgens Blankesteijn blijven journalisten echter kranten nodig hebben omdat die voor een eerste selectie zorgen. Bovendien doet Blendle vooralsnog geen zaken met individuen. “Ik doe alleen zaken met betalende uitgevers. Wat je in de kiosk ziet, zie je ook bij mij, als je niet in de kiosk ligt kom je ook niet bij mij. Het moet helder zijn. Ik moet een helder verhaal hebben.”

De eerste versie van Blendle, in gesloten beta,  is inmiddels een feit. Over een maand zal het platform de vorm hebben die wordt beoogd en dan begint het steekspel met de uitgeverijen. Wie er wel of niet mee gaat doen en hoe lang dat gaat duren, daar valt niet echt een termijn op te plakken. Blankesteijn wil pas officieel van start wanneer zeker de helft mee doet. Hij is optimistisch. Volgens hem zijn de tekenen goed: “Ik ben anderhalf jaar geleden begonnen en toen vonden ze het wel interessant, maar niet belangrijk. Nu bellen ze me op: wanneer ga je nou beginnen?”
Fast Moving Targets houdt Blendle in de gaten.

(Een verslag van @daalder)

De afleveringen van Top Names zijn via Soundcloud en iTunes als podcast beschikbaar dankzij sponsoring van Merchandise.nl.

Bekijk boven de samenvatting van vijf minuten (door Thierry van Remortel) en onder de complete aflevering.

.