Merien ten Houten heeft een lange staat van dienst. Als ondernemer is hij sinds 1996 betrokken bij initiatieven als Ilse.nl, Nu.nl, Bits on the Run en Iphion. Bedrijven met vaak een duidelijke media component. Dat zie je ook terug bij Leapfunder, waar Ten Houten sinds december 2013 CIO is. Veel van de startups die via dit bedrijf financiering weten op te halen hebben een media component. Logisch, omdat het netwerk van Ten Houten in die hoek heel sterk is. Wat niet wil zeggen dat Leapfunder persé in die hoek wil blijven. “Er zitten een aantal medtech bedrijven in de pijplijn. Dat is ook een kant die we graag op willen. Maar die zijn moeilijker: ze hebben een de ene kant vaak meer geld nodig en het product is vaak lastiger uit te leggen.”

Niet dat Leapfunder wat te klagen heeft. De eerste negen maanden van het bestaan werd één miljoen euro via het platform ‘opgehaald’. In de twee maanden daarna werd 50% van dat bedrag gehaald. “Er zit dus er echt enorm schot in.” Leapfunder is gespecialiseerd in wat zij zelf noemen ‘netwerk funding’. Bedrijven op zoek naar geld, kunnen zichzelf op het platform etaleren. Geldschieters die minimaal 1000 euro willen investeren, kunnen hier hun geld kwijt. “Het is heel moeilijk voor geldschieters en geldvragers elkaar te vinden. En als ze elkaar gevonden hebben, dan kijken ze elkaar vaak heel wazig aan.” De uiteindelijke deal wordt bovendien vaak gesloten door partijen, notarissen of advocaten, die niet persé verstand van zaken hebben. “Wij dachten  dat dat allemaal veel beter en efficiënter kan, dus wij hebben de hele deal al voorbereid. We weten nog niet wie de startup is en wie de investeerders zijn, maar de deal die is al klaar en hoeft alleen maar ingevuld te worden. Dat scheelt gewoon veel tijd in onderhandelen en papierwerk, waardoor zowel startup als investeerder snel weer verder kunnen.”

“Je investeert meer in de ondernemer dan in het idee”

Uitgangspunt voor het contract zijn een aantal ervaringsfeiten. Zo kost het veel tijd om tot een goede waardering van een bedrijf te komen. Leapfunder stelt die stap uit. “We werken met converteerbare obligaties, dat wil zeggen dat je schuldpapieren uitgeeft, dat heeft als voordeel dat je geen waardering over een bedrijf hoeft uit te spreken. Een echt jong bedrijf, hoe goed ook, heeft geen idee wat het waard is. Als je daarover moet onderhandelen, ben je zo weken of maanden verder. Door nu schuldpapieren uit te geven hoef je niet over de waarde te praten, dat stel je uit, dus dat gaat veel makkelijker.” Pas wanneer een echte grote VC instapt en het bedrijf toch een waarde opgeplakt krijgt, worden de obligaties geconverteerd. Een ander handigheidje is dat de verschillende kleinere geldschieters worden gebundeld in een stichting. Hierdoor krijgt het bedrijf er feitelijk maar één aandeelhouder bij: de stichting. “Alles blijft heel overzichtelijk en beheersbaar, maar het zit wel heel solide in elkaar.”

Leapfunder maakt dus veel dingen makkelijker, maar dat wil niet zeggen dat het geld zomaar vanzelf binnen stroomt. “Wij roepen altijd: als je niet de helft van het geld dat je zoekt al kent, dan gaat het niet lukken. Op zich logisch: je hebt een goed idee, maar er zijn meer mensen met hetzelfde goeie idee. En investeerders willen weten of jij en je team de ploeg zijn die het groot gaat maken. Dus die eerste investeerders zijn altijd mensen die jou kennen, die hebben je in de ogen gekeken en vertrouwen je. En zeker bij de investeringen die wij zoeken: je investeert meer in de ondernemer dan in het idee.” Omgekeerd is het trouwens ook verstandig dat een startup zich goed verdiept in een investeerder: wat brengt die nog meer mee behalve geld? Het platform biedt dan ook de mogelijkheid om nee te zeggen tegen een investering.

“n de Randstad steken ze elkaar eerder de loef af ”

Kijkend naar de rijke en gevarieerde arbeidsgeschiedenis van Ten Houten is het de vraag hoe lang het gaat duren voor hij uitgekeken raakt op Leapfunder. “Ik raak verveeld als er teveel mensen werken die vragen naar pensioen of arbeidsvoorwaarden, dan begint het te veel op een normaal bedrijf te lijken. Ik wil innoveren, ik wil vernieuwen. En wat dat betreft hebben we bij Leapfunder nog een enorme lijst van dingen die we willen doen. We hebben nu meer frustratie dat het allemaal niet snel genoeg vooruit gaat, dan dat we ons gaan vervelen. Dus voorlopig gaat het goed.” Zo zouden ze graag met het platform de grens over gaan, maar daar zijn het lokale regels die dat vaak moeilijk maken. “Er zijn Europese richtlijnen die dan per land worden vertaald en daar zit behoorlijk veel ruimte in hoe je dat doet. Dus wat we in Nederland doen kan niet zomaar in Groot-Brittanië.” Al is Leapfunder juridisch inmiddels wel zo ver dat de oversteek naar Duitsland en Scandinavië gemaakt kan worden.

Het bedrijf opereert vooralsnog vanuit Amsterdam. Ten Houten is zelf geworteld in Brabant. Hij weet goed wat de verschillen zijn. Allereerst eerste heeft bijvoorbeeld Eindhoven en omstreken dankzij bedrijven als Philips en ASML en de High Tech Campus een uitstekende infrastructuur. “Het versterkt elkaar allemaal: omdat hier die kennis is, wil je hier zitten en dat trekt weer kennis hier naartoe. Dat gaat heel ver: een bedrijf als ASML laat in de metro van Seoul billboards plakken om werknemers te werven, die dan hier komen werken.” Maar ook qua mentaliteit zijn er verschillen. “We hebben hier niet zo’n grote mond. Dat is af en toe ook heel stom, want we kunnen soms best harder schreeuwen dat dingen goed gaan. (…) In de Randstad steken ze elkaar eerder de loef af dat zorgt er soms ook voor dat ze niet zo ver komen als dat ze zouden kunnen komen. Het Nederlandse model is toch: samen die dijk bouwen, want in je eentje lukt het niet.”

[Fast Moving Targets was een dag in Eindhoven op de High Tech Campus om ondernemers te interviewen. Bekijk hier de 9 gesprekken]

(Een verslag van @daalder)

De afleveringen van Top Names zijn via Soundcloud en iTunes als podcast beschikbaar dankzij sponsoring van Merchandise.nl.