Goh, wat was ik ooit enthousiast over mijn RSS-reader. Ik vond het heerlijk dat ik mijn eigen persoonlijke krant samenstelde aan de hand van stromen informatie van verschillende sites. De technologieberichten van de Guardian kwamen automatisch binnenlopen, de blogposts van Kevin Kelly vonden vanzelf hun plek in mijn verzamelaar van nieuws dat me interesseerde. De RSS-readers waren altijd wat spartaans, maar wat waren ze handig.

Met de nadruk op waren. Want ik start mijn Google Reader niet of nauwelijks meer op. Kijk naar de afbeelding bij dit verhaal; in 30 dagen heb ik 30 verhalen gelezen van de stortvloed die 966 bronnen op me af hebben gevuurd. 30 verhalen. Dat is niks.

Maar ik heb geen behoefte meer aan mijn RSS-reader. Er zijn tools gekomen die het nieuws beter of aangenamer bij me brengen, andere diensten hebben de rol van mijn RSS-reader overgenomen. Het begon natuurlijk met Twitter. Mijn vrienden vertellen me welke interessante verhalen ze tegenkomen. Ze helpen me vinden. Het beste komt via Twitter bovendrijven. Daarna nam Facebook voor anderen een vergelijkbare rol in. En relatief recent zijn diensten op de iPad als Flipboard en Zite het die me persoonlijke kranten geven. Ik zeg niet dat ze perfect zijn en me precies geven wat mijn RSS-feeds doen, maar ze geven me genoeg. Ik heb het gevoel geïnformeerd te zijn. En dat is voldoende.

RSS als techniek verdwijnt niet, die helpt om het internet aan elkaar te knopen. Maar RSS-readers worden met de dag minder belangrijk. Voor mij is de RSS-reader dood. Ik heb enorm veel plezier aan mijn verschillende tools beleefd, maar denk nauwelijks meer aan mijn Google Reader.

PS mocht je je RSS-reader nog met liefde gebruiken, lees dan deze post hoe je de tool als generator van ideeën voor blogposts kunt gebruiken.